یاد حضرت‌ زینب(س) و فریاد جهانی  برای فلسطین

درحالی‌که گاه زمزمه‌های آتش‌بس و توقف درگیری مطرح می‌شود، اما آنچه بیش از هر چیز لازم به نظر می رسد، گسترش روایت درست و مستند از مصائب زنان، کودکان و خانواده‌هاست. زنان و دختران فلسطینی چه در میدان مبارزه، چه در بیمارستان‌ها، چه در خانه‌های ویران‌شده و چه از طریق شبکه‌های اجتماعی و گفت‌وگو با رسانه‌ها می‌توانند پیام مظلومیت و نیازهای انسانی مردم خود را به گوش دنیا برسانند. این پیام‌رسانی صرفا تبلیغ نیست؛ بلکه پاسداری از کرامت انسانی و مستندسازی نقض حقوق بشر است.باید در نظر داشت که میدان عمل زنان در این نقش، تنها به مصاحبه و روایت محدود نمی‌شود؛ انتشار تصاویر، گزارش‌های میدانی، تماس با نهادهای حقوق‌بشری و شبکه‌سازی با فعالان و رسانه‌های بین‌المللی می‌تواند توجه و همدردی جهانی را جلب کند. 
تجربه نشان داده است که صدای حقیقت در جوامع غربی، آمریکای‌لاتین و آسیا نیز شنیده می‌شود و این گوش‌های شنوا می‌توانند در سطح سیاسی و مردمی برای حمایت از حقوق‌بشر و فشار برای توقف خشونت مؤثر باشند.هرچند فشارها و ممانعت‌های سیاسی در برخی کشورهای منطقه مانع از بروز اقدامات علنی است اما این واقعیت نباید ما را از تلاش برای رساندن پیام بازدارد. رسالت پیام‌رسانی امروز، شبیه به رسالت حضرت‌زینب(س) است در آن معنا که باید از طریق ابزارهای صلح‌آمیز و حقوق‌محور رنج مردم را فریاد زد و از جامعه بین‌الملل خواستار حفاظت از غیرنظامیان، دسترسی به کمک‌های بشردوستانه و تحقیق در مورد ادعاهای نقض حقوق‌بشر شد.
در پایان باید تأکید کرد که اگرچه زنان معمولا در میدان نظامی مستقیم نقشی محدود دارند، اما تاثیر آنان در جنگ نرم آگاه‌سازی و حساس‌سازی افکار عمومی اغلب فراتر و پایدارتر از عرصه‌های نظامی است. این وظیفه که می‌توان آن را «وظیفه‌ای زینب‌گونه» نامید نیازمند شجاعت، سازماندهی و حمایت شبکه‌ای است تا صدای مظلومان فلسطین به شکل روشنی در وجدان جهان طنین‌انداز شود و راه‌حل‌های انسانی و پایدار را تسهیل کند.